تکنولوژی آموزشی

آن روز، سر من در کتاب بود مثل همه‌ی بچه‌ها ولی درس حاضر نمی‌کردم، از بر بودم:

"سار از درخت پرید.

آش سرد شد."

... تا آخر میان عبارات کتاب هیچ رابطه‌ای نبود.

کتاب، آلبوم پریشانی از کلمات و مفاهیم بود ... و چنین بود همه‌ی کتاب‌های درسی ما. ...

 
ولی ذهن من میان دو جمله‌ی پی در پی رابطه‌ای می‌جست. میان پریدن سار از درخت و سرد شدن آش، به شعر رابطه می‌رسید:

"در خانه‌ی ما، روبروی اطاق ظرف‌ها یک درخت اقاقیا بود. اقاقیا لب آب روان بود. بهارها، گاه در سایه‌اش ناهار می‌خوردیم و ناهار گاه آش بود."

دو عبارت کتاب به هم می‌پیوست. جان می‌گرفت، عینی می‌شد:

"کاسه‌ی آش داغ زیر درخت اقاقیاست. سار از روی درخت می‌پرد. به هم خوردن بال‌هایش آش را خنک می‌کند."